ΑΠ 1372/2022 (Ε΄ Ποινικό Τμήμα) – Διαχρονικό Ποινικό Δίκαιο – Όρια ισχύος δικονομικών διατάξεων ΚΠΔ – Μεταβατικές διατάξεις νΚΠΔ – Ένδικα Μέσα – Εμπρόθεσμο ασκηθείσας αίτησης αναίρεσης καταδικαστικής απόφασης που εκδόθηκε υπό το καθεστώς του πΚΠΔ και καταχωρίστηκε στο ειδικό βιβλίο των καθαρογραμμένων αποφάσεων υπό το καθεστώς του νΚΠΔ.
Το έτος 2022 το γραφείο μας πέτυχε την έκδοση της ΑΠ 1372/2022 (Ε΄Ποινικό Τμήμα)
Στην ως άνω απόφαση ο Άρειος Πάγος απέρριψε την ασκηθείσα αίτηση αναίρεσης των αντιδίκων μας λόγω εκπρόθεσμης άσκησής της καθώς -όπως υποστηρίξαμε κατά την ακροαματική διαδικασία του Δικαστηρίου και διά του υπομνήματός μας- κατά το άρθρο 589 παρ. 3 του νέου Κ.Ποιν.Δ., “Αποφάσεις και βουλεύματα που εκδόθηκαν μέχρι την έναρξη ισχύος του παρόντος κώδικα υπόκεινται στα ένδικα μέσα και τις διατυπώσεις άσκησής τους που προέβλεπε ο καταργούμενος κώδικας ποινικής δικονομίας και εκδικάζονται σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος κώδικα”. Από την ανωτέρω μεταβατική διάταξη συνάγεται ότι η αίτηση αναίρεσης απόφασης, η οποία εκδόθηκε μέχρι 30-6-2019, ασκήθηκε όμως υπό την ισχύ του νέου Κ.Ποιν.Δ, ως προς τη συνδρομή των όρων της νομότυπης άσκησής της κρίνεται κατά τις διατάξεις του προϊσχύσαντος Κ.Ποιν.Δ και εκδικάζεται σύμφωνα με τις διατάξεις του νέου Κ.Ποιν.Δ. (ΑΠ 209/2022). Περαιτέρω κατά την παρ.1 του άρθρου 476 του νέου Κ.Ποιν.Δ., που εφαρμόζεται εν προκειμένω ως προς την εκδίκαση της υπό κρίση εκκρεμούς αίτησης αναίρεσης, η οποία συζητήθηκε υπό την ισχύ του, όταν το ένδικο μέσο ασκήθηκε, εκτός των άλλων περιπτώσεων, εκπροθέσμως, απορρίπτεται ως απαράδεκτο. Εξάλλου, από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 462, 473 παρ.1 έως 3, 474 παρ.1 και 507 παρ.1 του προϊσχύσαντος Κ.Ποιν.Δ., οι οποίες, κατά τα εκτεθέντα στην προηγούμενη παράγραφο της παρούσας, ορίζουν τις διατυπώσεις άσκησης αναίρεσης στη συγκεκριμένη περίπτωση, αφού η προσβαλλόμενη απόφαση εκδόθηκε στις 28-11- 2018, ήτοι πριν από την 1.7.2019, οπότε άρχισε να ισχύει ο νέος ΚΠοινΔ, προκύπτει ότι η προθεσμία άσκησης του ενδίκου μέσου της αναίρεσης κατά απόφασης είναι δεκαήμερη και αρχίζει από τη δημοσίευσή της, όταν η απόφαση απαγγέλθηκε παρόντος του κατηγορουμένου, άλλως από τη νόμιμη επίδοσής της, στην περίπτωση που το ένδικο αυτό μέσο ασκείται με δήλωση στο Γραμματέα του δικαστηρίου που εξέδωσε την απόφαση ή σ` εκείνον που διευθύνει τη φυλακή, αν ο αναιρεσείων κρατείται, και είκοσι ημερών, όταν ασκείται κατά καταδικαστικής απόφασης με δήλωση που επιδίδεται στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, χωρίς να αρχίζει η προθεσμία, σε κάθε περίπτωση, πριν από την καταχώριση της τελεσίδικης απόφασης στο βιβλίο καθαρογραμμένων αποφάσεων της παρ. 3 του άρθρου 473 του Κ.Ποιν.Δ. (ΑΠ 18/2021). Τυχόν εκπρόθεσμη άσκηση του ενδίκου μέσου τότε μόνο συγχωρείται, όταν στην κατά το άρθρο 474 του ίδιου Κ.Π.Δ. συντασσόμενη έκθεση άσκησής του γίνεται επίκληση των περιστατικών, τα οποία συνιστούν την ανωτέρα βία ή το ανυπέρβλητο κώλυμα που κατέστησε αδύνατη την εμπρόθεσμη άσκησή του, καθώς και των αποδεικνυόντων τα περιστατικά αυτά αποδεικτικών μέσων. Αν ο αναιρεσείων δεν επικαλείται κανένα τέτοιο λόγο ή ο επικαλούμενος λόγος δεν είναι βάσιμος, η εκπροθέσμως ασκηθείσα αίτηση αναίρεσης απορρίπτεται, κατά τα προεκτεθέντα, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 476 παρ.1 και 512 παρ. 1 εδ. α` του Κ.Ποιν.Δ., ως απαράδεκτη (ΑΠ 490/2020, ΑΠ 2049/2019, ΑΠ 244/2019).
