ΜονΠρΘεσ 6606/2018: Οικιακές διαταράξεις και όχληση. Παραβίαση διατάξεων κανονισμού πολυκατοικίας και προκαλούμενη διατάραξη σε διαμέρισμα συνιδιοκτήτη.
Το έτος 2018 το δικηγορικό γραφείο μας πέτυχε την έκδοση της υπ’ αριθ. 6606/2018 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης (Διαδικασία Περιουσιακών Διαφορών) η οποία δικαίωσε τους ενάγοντες εντολείς μας και απασχόλησε τον νομικό και δημοσιογραφικό τύπο.
Η ασκηθείσα αγωγή των εναγόντων εντολέων μας κατά των εναγομένων γειτόνων τους, κατατέθηκε το έτος 2017 ενώπιον του ως άνω Δικαστηρίου, με αίτημα να υποχρεωθούν οι τελευταίοι να παύσουν να προκαλούν υπερβολικούς και μη ανεκτούς θορύβους στο διαμέρισμά τους επιτηρώντας και επιβλέποντας τα τέκνα τους και να παραλείπουν κάθε παράβαση των σχετικών με την ησυχία και ασφάλεια της πολυκατοικίας άρθρων του οικείου κανονισμού σχέσεων συνιδιοκτητών της πολυκατοικίας.
Η εκδοθείσα απόφαση διαπίστωσε την παραβίαση των διατάξεων του κανονισμού και την πρόκληση εκκωφαντικών θορύβων από τα ανήλικα τέκνα αλλά και από τους ίδιους τους εναγομένους, που ξεπερνούσαν κατά πολύ το φυσιολογικό και ανεκτό όριο θορύβου που παράγεται από την συγκατοίκηση, οδηγώντας σε διατάραξη της ηρεμίας των άλλων ενοίκων και υποχρέωσε τους εναγομένους α) να παύσουν να προκαλούν υπερβολικούς θορύβους στο διαμέρισμά τους και β) να παραλείπουν κάθε σχετική παράβαση των σχετικών άρθρων του κανονισμού στο μέλλον, ενώ απείλησε για κάθε παράβαση του διατακτικού της απόφασης σε προσωπική κράτηση διάρκειας (1) μηνός και χρηματική ποινή ύψους τριακοσίων Ευρώ (300,00€).
Το έτος 2019, η ως άνω απόφαση κατέστη τελεσίδικη με την έκδοση της υπ’ αριθ. 2469/2019 απόφασης του Μονομελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης η οποία επικύρωσε την πρωτοβάθμια απόφαση και επέτρεψε στους εντολείς μας να επιδιώξουν την αναγκαστική συμμόρφωση των αντιδίκων στο διατακτικό της και να αξιώσουν (με ξεχωριστή δικαστική διαδικασία) την εφαρμογή του μέτρου της προσωπικής κράτησης και της χρηματικής αποζημίωσης για την πρόκληση όχλησης με τους παραγόμενους από αυτούς και τα τέκνα τους θορύβους.
Συγκεκριμένα, ο παραγόμενος θόρυβος λάμβανε χώρα τις καθημερινές μετά τις 15:00 (ώρα κατά την οποία τα ανήλικα τέκνα επέστρεφαν από το σχολείο) μέχρι αργά τη νύχτα και τα Σαββατοκύριακα καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας και συνίστατο σε ποδοβολητά, σύρσιμο επίπλων, πέταγμα αντικειμένων στο πάτωμα αλλά και διαρκείς φωνασκίες, οχληρές ενέργειες οι οποίες, σύμφωνα με την απόφαση, αποτελούσαν απόρροια της έλλειψης ελέγχου και επαρκούς εποπτείας των γονέων στα ανήλικα τέκνα.
Τα παραπάνω πραγματικά περιστατικά αποτελούν καθημερινότητα για πολλούς ιδιοκτήτες και ενοίκους διαμερισμάτων, καθώς η όχληση από την εκπομπή οικιακών θορύβων και φωνασκιών, τείνει λόγω του σύγχρονου τρόπου ζωής και της υψηλής πληθυσμιακής συγκέντρωσης στα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας, να λάβει χαρακτήρα μόνιμου προβλήματος, ενώ ιδιαίτερα σημαντική ήταν αύξηση των περιστατικών όχλησης λόγω εκπομπής υψηλής έντασης θορύβων, φωνασκιών κατά τη διάρκεια της πανδημίας του COVID -19 και της εφαρμογής των υποχρεωτικών μέτρων απομόνωσης (lockdown).
Λόγω της ισχύος της Αστυνομικής Διάταξης 3/1996 (ΦΕΚ Β 15/12.1.1996) και ιδιαίτερα του άρθρου 1 αυτής, το οποίο ρυθμίζει τις ώρες κοινής ησυχίας, δημιουργείται συχνά η παρανόηση πως η εκπομπή θορύβων κατά το υπόλοιπο διάστημα της ημέρας δεν υπόκειται σε κανέναν περιορισμό, καθιστώντας αδύνατη την επιδίωξη της συμμόρφωσης των οχληρών γειτόνων με αστυνομικά και δικαστικά μέσα, δημιουργώντας πολλές φορές την εσφαλμένη εντύπωση στον αποδέκτη των ενοχλητικών συμπεριφορών πως είναι ανυπεράσπιστος.
Πράγματι, η τήρηση των ωρών κοινής ησυχίας αποτελεί υποχρέωση εκ του νόμου και η παραβίασή του συνιστά παράνομη πράξη με ποινική απαξία. Η διατήρηση όμως της οικιακής ηρεμίας και ειρήνης δεν εξαντλείται μόνο εντός του ως άνω ωραρίου αλλά προστατεύεται από διατάξεις του Αστικού Κώδικα οι οποίες ρυθμίζουν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που πηγάζουν από την συνιδιοκτησία και συγκατοίκηση.
Πράγματι, το ισχύον νομικό πλαίσιο παρέχει ένα ευρύ πλέγμα προστασίας στον αποδέκτη της όχλησης και η νομική βάση της παρεχόμενης σε αυτόν προστασίας αλλάζει ανάλογα με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της περίπτωσής του. Κατά συνέπεια, π.χ. διαφορετική νομική προσέγγιση ακολουθείται σε περιπτώσεις που τη συνύπαρξη σε μια οικοδομή ρυθμίζει ο κανονισμός διοίκησης της
πολυκατοικίας (όπως στην περίπτωση της ανωτέρω απόφασης) ο οποίος με κοινά αποδεκτούς από το σύνολο της συνιδιοκτησίας όρους ρυθμίζει την επιτρεπόμενη χρήση κάθε διαμερίσματος ώστε να μην προκαλείται διατάραξη της οικιακής ειρήνης των λοιπών συνιδιοκτησιών και π.χ. διαφορετική νομική προσέγγιση ακολουθείται σε περιπτώσεις που η όχληση είναι τόσο έντονη ώστε να έχει επιπτώσεις ακόμα και στην σωματική και ψυχική υγεία του αποδέκτη (όπως έχει συμβεί σε έτερες περιπτώσεις που έχει αντιμετωπίσει το γραφείο μας) γεννώντας ακόμα και πιθανές αξιώσεις για αποζημίωση λόγω της προκληθείσας ηθικής βλάβης.
Το δικηγορικό γραφείο μας έχει χειριστεί με επιτυχία υποθέσεις εντολέων που διαμένουν στην Θεσσαλονίκη, την Αθήνα και άλλες πόλεις της Ελλάδας, λαμβάνοντας υπόψιν τις ιδιαίτερες περιστάσεις που χαρακτηρίζουν την κάθε περίπτωση και επιλέγοντας την κατάλληλη νομική βάση ώστε τα αιτήματά τους να κριθούν ως βάσιμα από τα επιλαμβανόμενα Δικαστήρια και να διαταχθούν τα αρμόζοντα υποχρεωτικά μέτρα ώστε να αποκατασταθεί η οικιακή ειρήνη.
Ακολουθούν αποσπάσματα από την υπ’ αριθ. 6606/2018 απόφαση:
- «(…)συνάγεται ότι η ενάσκηση του δικαιώματος κάθε συνιδιοκτήτη για απόλυτη χρήση της αυτοτελούς ιδιοκτησίας του πρέπει να γίνεται κατά τέτοιο τρόπο ώστε να μη βλάπτονται τα δικαιώματα των λοιπών συνιδιοκτητών που απορρέουν είτε από τη δική τους αποκλειστική κυριότητα σε όροφο ή διαμέρισμα ορόφου, είτε από την αναγκαία συγκυριότητά τους σε κοινόχρηστα μέρη της οικοδομής (άρθρα 1118 του ΑΚ και 2 του ν. 3741/1929). Πότε επέρχεται βλάβη στους λοιπούς συνιδιοκτήτες είναι ζήτημα πραγματικό και κρίνεται σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση ανάλογα με τις ιδιαίτερες συνθήκες οροφοκτησίας, τις ανάγκες των επιμέρους διαιρετών ιδιοκτησιών, τη δυνατότητα χρήσης των κοινών μερών και το σκοπό που εξυπηρετούν τα κοινά μέρη στην όλη ιδιοκτησία της οροφοκτησίας, λαμβανομένων πάντοτε υπόψη και των απαιτήσεων της καλής πίστης και των χρηστών ηθών (ΑΠ 1369/2005 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ)(…).
- (…) Παρά ταύτα όμως αποδείχθηκε ότι ο εναγόμενος και η οικογένειά του παραβιάζουν τις διατάξεις του κανονισμού της πολυκατοικίας, αφού προκαλούν καθημερινά θορύβους, που καθιστούν τη διαβίωση της οικογένειας της ενάγουσας αφόρητη. Ειδικότερα αποδείχθηκε ότι τα ανήλικα τέκνα των εναγομένων προκαλούν τόσο θόρυβο με συνέπεια να εκπέμπονται εκκωφαντικοί θόρυβοι και να διαταράσσεται η ησυχία στο διαμέρισμα των εναγόντων, αλλά και των άλλων ενοίκων της οικοδομής (…) Οι θόρυβοι αυτοί δημιουργούνται από την προκλητική από μέρους των εναγομένων παραβίαση των διατάξεων του ισχύοντος κανονισμού ξεπερνούν κατά πολύ το φυσιολογικό και ανεκτό όριο θορύβου, που παράγεται από την συγκατοίκηση σε ίδια οικοδομή και οδηγεί στην διατάραξη της ηρεμίας των άλλων ενοίκων(…).
- (…) Ως απόρροια αυτών διαταράσσεται η ησυχία στο διαμέρισμα της ενάγουσας, προκαλείται σε αυτήν και την οικογένειά της διαρκή ανησυχία, ενόχληση και εκνευρισμός, αδυνατούν δε αυτοί να χρησιμοποιήσουν την κατοικία τους ως τόπο ηρεμίας και ανάπαυσης (…).
- (…)Επίσης λεκτέο είναι ότι λόγω της ύπαρξης τεσσάρων ανήλικων τέκνων σε ένα διαμέρισμα πολυκατοικίας μόλις 80 περίπου τ.μ. οι γονείς θα έπρεπε να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί και προνοητικοί ώστε να μην δημιουργούνται προβλήματα στη διαβίωση των άλλων ενοίκων της οικοδομής, αντίθετα δε αποδείχτηκε ότι οι προκληθέντες θόρυβοι είναι απόρροια της έλλειψης ελέγχου και επαρκούς εποπτείας στα ανήλικα τέκνα τα οποία δρουν ανεξέλεγκτα, διαταράσσοντας την ησυχία στο διαμέρισμα της ενάγουσας, απορριπτόμενης της ένστασης του άρθρου 1003 του ΑΚ ως ουσιαστικά αβάσιμης (…).»
Επιπλέον, παρατίθενται ενδεικτικοί σύνδεσμοι ειδησεογραφικών ιστοσελίδων στις οποίες δημοσιεύθηκαν άρθρα αναφορικά με την ανωτέρω απόφαση:
https://www.grtimes.gr/ellada/dikastiki-apofasi-i-fasaria-ton-paidion-plironetai
